İsrail, Suriye'de yönetimi ele geçirmek ve bölgeyi karıştırmak adına kaosun ve karanlık işlerin baş aktörüdür. Amacı, Suriye'de fitne odakları oluşturmak ve bu yolla Türkiye'ye karşı terör üzerinden bir savaş yürütmektir. Bu durum yeni değil; 100-200 yıldır Osmanlı'yı yıkan ve şimdi de Türkiye’yi zayıflatmaya çalışan bir zihniyetin devamıdır.

Suriye'de meydana gelen her türlü olumsuzluk, doğrudan bizi etkilemektedir. Bu yüzden Suriye yönetimiyle ilişkilerimizin sağlıklı olması hayati önem taşımaktadır.?Biz, Suriye’ye ne kadar sahip çıkarsak, aslında kendimize de o kadar sahip çıkmış oluruz. Eğer Suriye elden giderse, oradan ülkemize her türlü tehdit ve tehlike yönelir.

Biz kimseye saldırmıyoruz. Ancak eğer İsrail orada etkili olursa, bizi rahat bırakmaz. Bugüne kadar PKK'yı ortaya çıkaran da, bu küresel yapılar ve onların bölgedeki aktörü olan İsrail’dir. Bugün de İsrail, Suriye'de bize karşı çeşitli oyunlar peşindedir. Bir yandan Dürzilerle, bir yandan YPG ile iş birliği yapmaktadır. Gayeleri, Ortadoğu’yu bir kan gölüne çevirmektir.

Vicdan ve insanlık anlayışı olmayan bir yapıdan bahsediyoruz. Sadece kendi menfaatleri için her türlü pisliğe bulaşmaktan çekinmeyen bir terör devletiyle karşı karşıyayız. Bu nedenle Suriye’de elimizdeki fırsatları kesinlikle kaçırmamalıyız. Kaçırırsak, İsrail’in hareket alanı genişler ve bu da bize büyük zarar verir.

İsrail ancak güçten anlar. Ne haktan ne adaletten anlar. Fitne yayar, insanları kandırır. Elinde medya, para ve her türlü psikolojik harp gücü vardır. Tüm bu araçları kendi istikametinde kullanarak hedeflerine ulaşmaya çalışır.

Türkiye, Suriye’de birliğin sağlanması için adaletli davranmalı ve dış ülkelerle, özellikle Arap dünyasıyla sağlam ilişkiler kurmalıdır. Halkları ikna etmek ve Arap milletlerine güven vermek gerekir. İsrail’e karşı güçlü bir duvar örülmelidir. Aksi halde, korkmadığı sürece her türlü kötülüğü yapmaya hazır bir yapıyla karşı karşıyayız.

Bizim amacımız, Suriye’nin toprağında veya zenginliğinde gözümüz olmadığı gibi, onların özgür ve bağımsız bir şekilde yaşamalarını istemekteyiz. Orada taşeronlarıdeğil, halkın söz sahibi olması gerekir. Çünkü oradan yönetilen her türlü düşmanca yapı, bizi burada rahatsız eder.

Mademki Türkiye Cumhuriyeti bu coğrafyada bir denge unsuru, bir umut ışığıdır; o zaman bölgedeki diğer Müslüman ülkeleri de bu yolda ikna etmeli ve İslam birliği yolunda adım atmalıdır. Bu birlik, kanla değil; canla, vicdanla kurulmalıdır.

Dileğimiz; bu perişanlıktan, bu dağınıklıktan İslam aleminin kurtulmasıdır. İnşallah...